Jaren geleden maakte ik dit beeld van een vrouw die frank en vrij de wereld in kijkt. Er gebeurt van alles om haar heen; sommige dingen zijn uitgekristalliseerd, anderen vaag, maar zij staat totaal in balans op een bootje in het water. En dat is nog best lastig, stevig staan op zo'n wiebelend bootje.
De boodschap die het beeld toen voor me had was krachtig en stevig verankert in het leven staan. En geniet van de reis! Deze uitnodiging is onverminderd sterk. Een mooi voorbeeld dat de beelden die je maakt cyclisch te lezen zijn. Steeds opnieuw kan ik mezelf vragen stellen als ik dit beeld zie;
Hoe sta je erbij?
Sta je nog aan het roer van je eigen leven?
Wat heb je nodig om stevig te staan?
Wat is nog vaag in je leven?
Wat is er inmiddels uitgekristalliseerd?
Welke richting geeft je boot aan?
Enerzijds nodigt het beeld uit tot vragen die leiden naar persoonlijke ontwikkeling.
Anderzijds geeft het beeld inspiratie om zo in het leven te staan. Soms door simpelweg deze houding aan te nemen, te gaan staan alsof je op dat bootje staat en te voelen wat dat met je doet. Andere keren door het beeld te observeren en je zo bewust worden van de eigenschappen die nodig zijn om stevig te staan.
Hoe wil jij graag in het leven staan en welk beeld past daar bij? Ik hoor het graag.