Beelden zijn overal.
Vanochtend werd ik wakker met dit beeld van de ooievaar, in de gekortwiekte boom tegenover mijn slaapkamer. Ik heb onrustige nachten en dit beeld stelde me gerust, een nieuw begin, het komt goed.
Vervolgens begon ik aan mijn rondje en koos voor de Waalkant want ik werd aangetrokken door het licht, de zon die er doorheen probeerde te komen. Daar aangekomen een prachtig beeld van de Waalbrug, met een opkomende zon achter de wolken, goud licht, een streep helderblauw, een man maakt een foto.
Struinend langs het water zie ik het gouden licht van de zon steeds feller worden maar ze zit nog achter de wolk, het miezert een beetje. En dan kijk ik om en ik weet niet wat ik zie! Een regenboog zoals ik er nog nooit één gezien heb, helemaal compleet, een prachtige sterke boog, alle kleuren zichtbaar. Omdat hij achter me ligt heb ik het idee dat ik er net onderdoor gelopen ben en ik raak helemaal ontroerd.
De zon, inmiddels helemaal opgekomen in het Oosten, badend in gouden licht en de regenboog in het Westen, ik sta daar tussenin en huil.
Ik blijf tot de boog langzaam oplost in de bewolking en loop dan richting de zon.
Halverwege het park, nog helemaal vervuld van wat ik net meegemaakt heb, realiseer ik me ineens dat ik geen sleutels meer voel, ik weet dat er een gaatje in mijn zak zit en had ze daarom goed vast, dacht ik!
In een split-second is mijn magische gevoel weg en begint er een soort van paniekerig teruglopen op dezelfde weg terug maar geen sleutels. Vervolgens maak ik me druk of de buurvrouw wel thuis is want die heeft mijn reservesleutel en bedenk ik al scenario's voor als ze er niet is.
Weg de serene rust, het gevoel dat 'het allemaal wel goed komt'.
Eenmaal thuis, de buurvrouw was er, en alles met een kopje thee overdenkend kan ik zowel de bijzondere ervaring als de paniekreactie naast elkaar zien. Zo zit ik dus in elkaar; diep beleven van schoonheid en diep beleven van paniek om ze vervolgens beiden rustig te laten bezinken. En het fijne is dat ik merk dat ik daar steeds beter mee kan leven, is dat de zegening van ouder worden? Ik doe het ervoor.